Narsis.Nergis, Narkissos. Adını narsizme, narkoza, bir çiçek familyasına (nergisgiller) ve bir çiçeğe vermiş olan, klasik (Yunan-Roma) mitolojideki bir öykünün kahramanı… Klasik mitolojide kendisinin sudaki yansıması görünce, kendisine âşık olan ve bir çiçeğe (nergis) dönüşen Narsis’in öyküsü şöyle anlatılır:
Narsis, ırmak tanrısı Kephissos ile arındırıcı suların bekçi perisi Liriope’nin oğludur. Bir kahin, ebeveyne Narsis’in dünyada, kendi yüzünü görmediği sürece yaşayacağını bildirmiştir. Adı sık sık Ekho (–ki ezoterik anlamıyla ilâhî iradenin insanda vicdan sesi ve sezgi olarak yankılanmasını simgeler) ile birlikte geçen Narsis bir gün bir su birikintisine dökülen bir kaynağın yanına gelir ve su birikintisine doğru eğilerek oradaki sudan içmeye başlar. Fakat bu sırada, birikintide yansıyan yüzünü görür. Kendi yüzünü görür görmez önce şaşkınlığa düşer, sonra kendini hayranlıkla seyre dalar ve kendisine âşık olur.
Bu seyirden kendisini bir türlü ayıramayan Narsis giderek hissizleşir, dünya yaşamına gözlerini yumar ve bulunduğu yere kök salarak açılmış bir çiçeğe dönüşür. Bu, güneş gibi, sarı, göbekli, beyaz yapraklı, çevresine güzel kokular yayan bir çiçektir (nergis çiçeği). Çiçek ölümünden sonra Styx ırmağının sularına katılır.
Ezoterik bilgilere göre, Narsis’in öyküsü, klasik mitolojideki birçok öykü gibi, ezoterik bir bilginin sembolize edilmiş biçimidir ve mitolojiye ‘Eleusis Misterleri İnisiyasyonu’ yoluyla dahil olmuştur.
Narsis’in öyküsünün ezoterik açılımı şöyledir:
- Narsis’in suda kendisini görmesi ve kendisine âşık olması, inisiyenin önceden dışarıda aradığı en büyük sırrın, hâkimiyet asasının, bilgelik anahtarının kendi içinde olduğunu farketmesi, ilâhî iradenin yansıdığı yeri, içindeki “spiritüel tesir” kanalını keşfetmesidir.
Narsis’in giderek hissizleşmesi ve dünya yaşamına gözlerini kapaması, dünyasal isteklerden tümüyle uzaklaşması, diğer insanların önem verdiği dünyasal, maddi değerlerin kendisi için artık hiçbir şey ifade etmemesidir (Buna “inisiyatik ölüm” veya “dünyada olup dünyada yaşamamak” da denir).- Çiçeğin açılması (veya açılmış çiçek) hemen hemen tüm ezoterik ekollerde olduğu gibi, burada da, varlığın “spiritüel tesir”i kendi başına çekip aktarabilecek duruma gelmesini sembolize eder.
(Aldığını çevresine yayması, burada, ayrıca, rengi ve biçimi küçük bir güneşi andıran bir çiçekle, yani nergis çiçeği kullanılarak ifade edilmiştir)
- Aldığı spiritüel tesir, burada, tesirin en çok kullanılan sembolü olan, içtiği SU ile temsil edilmiştir.
- Ölen çiçeğin ırmağa katılması ise, sözkonusu tesirlerin kaynağı ile özdeş olmayı, spiritüel tesir zincirinin bir halkası olmayı ifade etmektedir.
Kaynak: Meta Ansiklopedisi, Alparslan Salt
